Otrovna. Šarke su dužine 50 – 70 cm. Mužjaci su obično svetlosivi, a ženke smeđe ili riđe, sa jasno izraženom tamnom cik cak šarom duž tela. Šarke mogu biti potpuno crne. Šarke provode hladni deo godine (od oktobra-novembra do marta-aprila) u mirovanju, tzv. zimskom snu (hibernacija). Mužjaci izlaze prvi, a posle dve do tri nedelje pojavljuju se i ženke, nedugo nakon toga ove zmije kreću i sa parenjem. Šarka je, kao i druge ljutice, živorodna: ne polaže jaja, već rađa potpuno formirane mlade. Ženke šarke se, barem u visokoplaninskim populacijama, razmnožavaju svake druge godine. Na svet mogu doneti od 3 do 18 mladih zmija dužine od 13 do 15 cm i ne težih od 3 grama. Uglavnom naseljava hladna i vlažna staništa, u nizijskom delu obično mesta oko očuvanih hrastovih šuma i močvara, dok na planinama naseljava uglavnom delove oko šuma smrče i jele kao i otvorena staništa iznad šumske granice

Distribucija: Prema podacima iz dostupne literature, prisutne su u blizini Obedske bare, na Fruškoj gori i Vršačkom bregu; a početkom 20.veka ovih zmija je bilo i na Avali. Južno od Save i Dunava balkanska šarka naseljava brdsko-planinska područja: nađena je između ostalog, na Kopaoniku, Staroj planini, Vlasinskoj visoravni, Šar-planini i Prokletijama. U našoj zemlji prisutna je Vipera berus bosniensis, a naše nizijske populacije predstvaljaju gornju granicu areala ove podvrste koja je karakteristična samo za Balkansko poluostrvo.